Hatırladığımda içimi acıtan, şahit olduğum bir olayı yazmak istiyorum.
Erzurum'da talebe iken, evimizin karşısında Sıvırcık Cami isminde küçük bir cami vardı. Akşam ve yatsı namazlarını müsait olduğumuzda orada kılardık.
Camiye gittiğimizde, birisi orta okul 1. sınıf diğeri 2. sınıfa giden (şimdiki sistemde 6. ve 7. sınıf) iki kardeşi görürdüm. Temiz yüzlü bu çocukların tavırlarından güzel ahlaklı ve terbiyeli olarak yetiştirildikleri belli oluyordu.
Yine bir akşam namazında çocuklar camiye gelmiş ve ön safta namaza durmuşlardı. (genelde bir buçuk iki saf kadar cemaat oluyordu.) Biz camiye yeni girmiştik. Bizim önümüzden camiye giren yaşı altmışlarda gösteren iri bir şahıs, elinin birisiyle bir çocuğun, diğeriyle öbür çocuğun ceketlerinin ense taraflarında tutup kaldırdı. Çocukların ayakları yerde sürünür vaziyette geri çekti ve hışımla geriye attı.
İlmihal kitaplarında cemaatle namaz kılma adabı anlatılırken, çocukların arka safta kılmalarının uygun olduğu yazar. Muhtemelen bu şahıs bu meseleyi duydu veya okudu ve kendince bir yanlışı(!) düzeltmek istedi. Fakat züccaciye dükkanına giren fil misali pek çok şeyi kırdı geçirdi.
Çocukların o anda ne gibi bir travma yaşayacaklarını hiç bilemedi.
O çocukları bir daha camide göremedik. Bu adam yüzünden camiye mi küstüler, dine mi küstüler bilmiyorum. İnşâallah yakınlardaki başka camiye gitmişlerdir.
Bahsettiğim tipteki kendini dindar zannedip dinin usulünden habersiz olan, din adına ortalığı kasıp kavuran tiplere rahmetli Abdül Hakim Arvasi Efendiye ait olduğu söylenen ve Rahmetli N:F:K. nın da çok kullandığı "Kaba softa ham yobaz" sözü ne kadar da güzel uyuyor değil mi?
Bu tiplerin dine verdikleri zarar, din düşmanlarından hiç de az değildir.