Ali Uslu: Kasım 2022

ARAMIZDA HIZLA YAYILAN SAPIK MEZHEP

Ülkemizdeki müslümanlar arasında son yıllarda ortaya çıkan ve git gide hızla artan bir sapık (dalalet) mezhep var.
Ben buna "herkes böyle yapıyor mezhebi" diyorum.
Allah Teala'nın bizlere çizdiği haram-helal çizgileri bellidir. Belirtilen açık haramları herkes böyle yapıyor diye helal saydığımızda, caiz gördüğümüzde bu durum bizi iman dairesinden çıkarır. İtikâden sapık (dââl) durumuna düşeriz.
 Haramları helal  saymayıp fakat, "herkes böyle yapıyor" diyerek bu durumları zamanın gereği olarak kabullendiğimizde, bunlardan rahatsızlık duymadığımızda bu durum itikâdî olarak da tehlikeli olmakla birlikte en hafifinden fâsık durumuna düşmüş oluruz. Bu yaptıklarımızdan ve yapılmasına sebep/ aracı olduklarımızdan dolayı pişman olup istiğfar etmemiz gerekir.
Bir haramın herkes tarafından yapılması onu helal yapmaz.
Bir haramın toplum tarafından "ayıp" olarak telakki edilmemesi de onu haramlıktan çıkarmaz, meşru hale getirmez.
Aslında adı konulmamış itikadi ve ameli yönden bir sapık mezhep var ve bu mezhebin mensupları git gide çoğalıyor. 
Rabbim nefsimizi ve neslimizi muhafaza eylesin. İstikametten ayırmasın.

ÖĞRETMENLER GÜNÜNDE BENİ HÜZÜNLENDİREN ÖĞRENCİLERİM.

Kişinin hatırlanması, kendisine güzel temenni ve dileklerde bulunulması o kişide elbette güzel duygular oluşturur. ve mutlu olurlar.

Öğretmenler gününde ben de bu duyguları yaşardım. Fakat bazen de hüzünlenirdim. Çünkü özellikle ilkokul ve ortaokullarda o gün derse girdiğimde bazı sınıflarda öğrenciler sıraya girerler öğretmenin elini öpüp hediye verirler. Ben işte bu durumdan rahatsız olurdum.

"Elinizin öpülmesinden ve hediye verilmesinden niçin rahatsız oluyorsunuz" diyebilirsiniz.

O çocukların içerisinde ailesinin maddi durumu pek iyi olmayanlar da vardır. Ortaokullarda derslerine en az on öğretmen giriyordur. Belki bu çocuk diğer arkadaşlarından geri kalmamak veya onların yanında utanmamak için hediye almak zorunda kalmıştır. Belki hediye almak için ailesini üzdü. Bu gibi düşünceler beni hep rahatsız ederdi. Özellikle sıraya geçilmiş vaziyette hediye takdim edenlerin hediyelerini alırken yüzüm gülse de ruhen hep rahatsızlık duyardım.

Gerçi hediyeler maddi olarak çok değerli olmasa da yine de bu düşünceler beni rahatsız ederdi.

Hediye kabul etmemeyi düşündüm. Fakat bu sefer de sana değer verdiğini belirtmek için hediye almış öğrencilerin üzülmesinden endişe ederdim.

Bazen de sıraya girmiş öğrencilerden bazısı elimi öper ve sanki büyük bir suç işlemiş gibi boynunu büküp "Kusura bakmayın öğretmenim hediye alamadım" demesi benim içimi acıtırdı ve çok hüzünlenirdim.

Çocukların küçük de olsa hediyelerine karşı sınıfa çikolata cinsi şeylerle gidip karşılık vermeye çalışırdım

Liselerde nisbeten daha iyi olurdu. Bazı sınıflarda sınıf adına sınıf başkanı öğretmene bir gül takdim eder mesele biterdi. Bu beni rahatlatırdı.

Bu vesile ile öğretmenlerimizin gününü kutluyorum. Vefat eden öğretmenlerimize Allah Teala'dan rahmetler diliyorum.

24 KASIM 2022 / Emekli öğretmen Ali USLU

BIRAK CANIM ONU

Yıllar önce (hangi vesile ile olduğunu hatırlamıyorum) bir çok tanıdık bir araya gelmiştik. Eskilerden, yenilerden, orada olan-olmayan tanıdıklarımızdan vs konuşurken, oradakilerin bir çoğunun tanıdığı bir kişinin ismi geçince, bir arkadaş biraz sert biçimde "bırak canım onu" demişti.
 Bu sert tepki karşısında oradakiler arkadaşa baktılar ve sözün arkasını beklediler. Fakat arkadaş devam etmedi. Ben oradakilerin duyacağı biçimde "neden böyle söylediğini" sordum. "Boş ver"dedi. Ben ısrar ettim yine "boş ver" deyince ben olaya müdahale ettim. Şuna benzer şeyler söyledim:
"Arkadaş açıklamayacağın meseleyi hiç açmasaydın problem yoktu. Fakat sen o kişi hakkında "bırak canım onu" deyince herkesin kafasında değişik istifhamlar oluştu. Mesela ben şöyle düşündüm: Acaba bu adam hırsızlık mı yaptı? Birisinin namusuna mı göz dikti? Emanete ihanet mi etti? Birilerine iftira mı attı? Birilerini dolandırdı mı? vs.  Bu sebeple buradaki kişilerin kafalarındaki istifhamları gidermen lazım."
O zaman, o kişiyle arasında geçen tatsız bir olayı anlattı. Anlattığı mesele de çok büyütülecek bir şey değildi. O kişinin yaptığı biraz kaba veya çiğlik dediğimiz bir davranıştı. Bundan dolayı arkadaş kırılmıştı.

Buradan şunu anlatmak istiyorum. Toplum içerisinde birileri hakkında olumsuz anlamda konuşmak zaten iyi bir şey değildir. İşin gıybete giren bölümleri vardır. Buna rağmen konuşacaksak muğlak (net olmayan) ifadelerden kaçınmak gerekir. Çünkü muğlak ifadeler herkesin zihninde farklı anlamlara dönüşebilir ki bunun vebali büyük olur ve telafisi zordur.

Bir de işyerlerinde vb. karşı cinsle konuşurken net ifadeler içeren sözler söylenmeli; Değişik anlamlara gelebilecek sözlerden, cümlelerden sakınılmalı ki şeytana alan açılmasın. Bir sözü senin hangi niyetle söylediğin önemlidir. Fakat dinleyenin nasıl anlayacağını da düşünmek, aradaki şeytan faktörünü de unutmamak gerekir

SÖZÜN ŞEHVETİ

  "Sözün şehveti" diye bir tabir duymuşsunuzdur. Özellikle kalabalıklar karşısında konuşurken kendini sözün şehvetine kaptıranlar bazen öyle tuhaf/abartılı laflar ederler ki, sonra akılları başlarına gelince önceki söylediklerini izah edebilmek için epeyce uğraşırlar.
Fakat söz ağızdan çıkmış, kameralar kaydetmiştir. Ne kadar uğraşsanız düzeltemezsiniz. 
Bu tuhaf/ abartılı sözler yüzünden konuşma esnasında söylenen bir çok hakikat de bu hengamede gümbürtüye gider.
Hani sınavlarda "dört yanlış bir doğruyu götürür" ya, böyle durumlarda bir yanlış dört doğruyu götürür.
Toplumun önünde olan kişiler sözün şehvetine karşı dikkatli olmalı, hele alimler veya alim olarak telakki edilen kişiler sözlerini ( tabiri caiz ise gram gram) tartarak söylemelidirler.
ALİ USLU

SELAMLAŞMA CİMRİSİ Mİ OLDUK?

Bizim kültürümüzde yolda karşılaştığımız tanıdığımız, tanımadığımız kimselerle selamlaşmak vardı."Vardı" diyerek geçmiş zaman kipi kullandım. Çünkü; İnsanlarımızın büyük çoğunluğu yolda karşılaştığı kimselerden tanımadıklarıyla selamlaşmıyorlar artık. Tanıdıkları arasından ise sadece önceden merhabası olanlarla selamlaşıyorlar. Bilmem bu durum sizin de dikkatinizi çekti mi?

Kalabalık yerlerde karşılaşılan herkesle selamlaşmak pek uygun olmayabilir. Lakin tenha yollarda karşımızdan gelen kimselerle selamlaşmalıyız diye düşünüyorum.

Peygamber Efendimiz "...Aranızda selamı yayınız."(Müslim) buyurmuşlar. Bizler de Efendimizin bu tavsiyesine uyarak sünnet-i seniyyeye uygun davranmalıyız.

Selamlaşmanın faydaları:

1-Peygamber Efendimizin tavsiyesini yerine getirdiğimiz için sevaplar kazanırız.

2- Selamlaştığımız kişilerle birbirimize dua etmiş oluruz. (Ki başkaları için yaptığımız dualara melekler de iştirak ederler)

3-Selamlaştığımız kişilerle tanışmaya ve aramızda sevgi-saygı oluşmasına vesile olur.

Bizler, en azından orta yaşlılar ve yaşlılar yolda gördüğümüz gençlere selam vererek bu konuda örnek olabiliriz.

ALİ USLU-  TAVŞANLI

SINIRSIZ ÖZGÜRLÜK (!)

-Hocam, sizce günümüzün en büyük problemi nedir?

-Kardeşim, gerek medyadan gerekse çevreden gözlemleyebildiğim kadarıyla değişik kesimlerin öncelikli problemleri farklı olmakla birlikte (tüm sosyal katmanların) genel anlamda problemini "sınır tanımazlık" olarak görüyorum.

-Sınır tanımazlık meselesini biraz daha açabilir misiniz?

-İnsanların çoğu kendilerine sınır çizilmesini özgürlüğüne müdahale olarak ifade ediyor veya öyle algılıyorlar.

Allah Teala'ya karşı sınırlarımız nelerdir? Bunu nereden nasıl öğreniriz? sorusu git gide azalıyor.

İnsanların birbirleriyle ilişkilerinde sınırlar nelerdir? Karşı cinsle arasındaki sınırlar nelerdir?

Anne-baba ile çocuklar arsındaki sınırlar nelerdir?

Konuşmalarımızın sınırları var mıdır? Nelerdir?

Mahremiyet sınırlarımız nerede başlar nerede biter?

Kısaca özgürlüğümüzün sınırları nelerdir/nerelerdir? gibi sorular da pek düşünülmüyor. Onun için günümüzün özgürlükte sınır tanımayan insanı farkına varmadan hem kendini hem çevresini felakete götürüyor.

Trafikte herkesin özgürlük adına kural ve sınır tanımadığını düşünsek sonuç nasıl olur? Ortalık tam bir trafik karmaşasına döner değil mi? Diğer saydığım konularda da aslında durum böyle oluyor, kargaşaya gidiyor, fakat trafikteki gibi hemen görülmüyor.

Bu durumun neticesi olarak, psikolojik buhranlar, aile içi huzursuzluklar, her türlü psikopatlıklar, kavgalar, cinayetler artarak devam ediyor.

ALİ USLU.

KENDİME OKUTAYIM MI?

KENDİME OKUTAYIM MI? (DİYALOG)

-Hocam canım çok sıkılıyor... Ne yapsam geçmiyor. Biraz geçiyor gibi oluyor sonra geri geliyor?

*- Kardeşim, nedenini biliyor musun?

-Bilmiyorum hocam görünürde hiçbir problemim yok. Acaba kendime okutsam mı? diyorum.

*- Kardeşim günde 5 kez okunan bizleri namaza davet eden ezanlarda "hayye alel felah" cümlesi var ya, bunun anlamı "haydin kurtuluşa" demektir.

Benim düşünceme ve tecrübelerime göre namaz insanı sebepsiz sıkıntılardan da kurtarır inşaallah. Beş vakit namaz sıkıntılarından kurtulmak için yetmiyorsa artı nafile namazlara da devam etmelisin.

Bu durum bedenen hasta olan kişilere artı gıda takviyesi gibidir.

İstersen bir dene. Zarar etmezsin.

GUSÜLÜ GEREKTİREN DURUMLAR ÇOCUKLARA NASIL ANLATILIR?

ERGENLİK ÇAĞINA  YAKLAŞAN ÇOCUKLARA GUSÜL ABDESTİNİ GEREKTİREN DURUMLAR NASIL ANLATILMALIDIR?
Yıllar önce sekizinci sınıfta okuyan (erkek) öğrencilerimden birisinin velisi okulda gelmiş. Benimle görüşmek istediğini söyledi. "Buyurun beyefendi size nasıl yardımcı olabilirim" dediğimde. Öğrenci velisi Kendisini tanıttı. Öğrencisinin ismini sınıfını söyledikten sonra derdini anlattı .Dedi ki:
-Hocam ben bizim çocuğun yaşlarında iken sık sık gusül abdesti alırdım. Bizim çocuk pazardan pazara yıkanıyor. Diğer günlerde özellikle sabahları yıkandığını hiç görmedim. Kafama takılan sorular şunlar:
1-Bu çocuk gusül abdesti alması gerektiği halde bu konu hakkında bilgisi yok mudur?
2-Bildiği halde utandığından veya ihmalkarlığından yıkanmayıp cünüp halde mi geziyordur.?
3- Bir rahatsızlığı falan olup ta gusül gerektiren durum olmuyor mudur?
Ben  çocuğuma bu konuda konuşamıyorum, utanıyorum. Siz bu konuyu çocuğumla konuşur musunuz?
Düşündüm de  bir baba için üç şıkkın üçü de sıkıntılı bir durum. Çocukla konuşmak yerine sınıflarında bu konuyu anlatacağımı gelen veliye söyledim.
O zamana kadar Din kültürü derslerinde gusül abdesti bahsinde güsül abdestinin nasıl alınacağını anlatıyorduk fakat gusülü gerektiren durumların neler olduğunu anlatmak (sınıflar kız/erkek karışık olduğundan) bana biraz sıkıntılı geliyordu. Ben de "gusülü gerektiren durumlar nelerdir" diye ev ödevi veriyordum. Öğrenen öğreniyordu.
Velinin anlattıklarından bu konuda sıkıntı olduğunu anladım ve girdiğim yedinci ve sekizinci sınıflarda sadece bir ders için kızlara okul bahçesinde oyun izni verdim. Erkek öğrencilere konuyu şu şekilde anlattım:
"Sevgili gençler, bizler çocukluktan çıkıp biraz delikanlılığa doğru giderken vücudumuzda bazı değişiklikler oluyor değil mi?  Bunları söyleyebilir misiniz?"
Çocuklar değişik cevaplar veriyorlar ben de çocuklardan gelen cevapları toparlıyorum.
"Evet seslerimiz kalınlaşmaya başlıyor. Bazılarımızın yüzlerinde sivilceler çıkıyor. boyumuz daha hızlı büyüyor. Bazılarının yüzlerinde seyrek de olsa sakallar/ bıyıklar bitmeye başlıyor vesaire. Bu değişiklikler vücudumuzdaki değişik hormanların çalışmaya başlamasıyla oluyor.  Çocukluktan çıkıp bizim ergenlik dediğimiz delikanlılığa geçiş döneminde testesteron ve bazı hormonlar daha yoğun çalışmaya başlar. Bu hormonların ürettiği sıvı küçük bir havuzda toplanır. Bizi yaratan Rabbimiz bu havuzumuzun temizlenmesi için bedenimize bir sistem koymuş. Bizler uyuduğumuz bazı zamanlarda bu havuz boşalır. Bunu çamaşırımızın ıslaklığından veya oradaki değişik izlerden anlayabiliriz.
Bu durumun meydana gelmesi bizim ergenliğe girdiğimizin işaretidir. Artık bu kimseler Allah Tealanın emir ve yasaklarından büyük kimseler gibi sorumludurlar.
Ayrıca bu durumu yaşayan kişilerin her defasında, gusül abdesti veya boy abdesti dediğimiz abdesti almaları yani yıkanmaları farzdır. Bunu yapmadıktan sonra namaz kılmak, Kuran okumak gibi bazı ibadetleri yapamazlar. Bu durumu yaşayan kimseler yıkanıncaya kadar cünüp sayılırlar. En kısa zamanda yıkanmaları gerekmektedir.
Böyle durum başınıza geldiğinde sakın ailenizden utanmayınız. Tuvalete gitmek nasıl ayıp değilse, bu durumun oluşması da utanılacak bir şey değildir. Böyle durumlarda yıkanmanız ailelerinizi de memnun edecek onları çeşitli endişelerden kurtaracaktır.
Bu konuyu iyi anlayamayanlar varsa anlayan arkadaşlarından öğrenebilirler. Bu meseleyi bilenler ve anlayanlar parmak kaldırsınlar bakayim." (Bilenler biraz tebessümle parmak kaldırırlar. Meseleyi tam anlayamayanlar da kimlerden öğreneceğini görmüş olurlar) Not: Bu konuyu öğretmenlerin daha detaylı anlatması bazen sıkıntılara sebep olabiliyor buna da dikkat etmek gerekir.
(Bunu anlattığım dönemlerde Tavşanlı'da doğal gaz yoktu. Kaloriferli evler  de hemen hemen yok gibiydi. Yani yıkanmak için banyo kazanını yakmak vs. biraz külfetli ve zaman isteyen bir işti. Bu sebeple çocukların bazıları pazar günü kazan yandığı için o gün yıkanıp, diğer günler yıkanmaktan çekiniyorlarmış)
Bu konuyu anlatırken cinselliği karıştırmadan meseleyi hormonlar üzerinden anlatmak meseleyi kolaylaştırıyor.
 Çocukları ergenliğe ulaşmış anne-babalar isterlerse konuyu bu şekilde anlatabilirler.

EĞİTİM ANLAYIŞIMDA UFKUMU AÇAN BİR AYET-İ KERİME.

Kur'an-ı Kerim'i okurken doğal olarak Hz. Meryem'den bahseden Al-i İmran suresi 37. ayetini de değişik yer ve zamanlarda defalarca okumuşumdur. On yıl kadar önce Kuran okurken bu ayete geldiğimde bir bölümün kelimeleri dikkatimi çekti:
"...fe-enbetehe nebeten hasenen..." Fe-enbetehe: Onu bitirdi, yetitirdi.   Nebeten hasenen: Güzel bitki (gibi)
Toplu manası:"... (Rabbi) Onu (Meryemi) Güzel bir bitki gibi yetiştirdi..."(Diyanet Vakfı Meali)

Bu bölüm üzerinde uzun süre düşündüm. Ayette, insan yetiştirmek bitki yetiştirmeye benzetiliyordu. Bu konuda tefekküre devam ettim.

Önce bitki tohumlarını düşündüm. Tohumları toprağa ektiğimizde hemen bitmesini, bittikten sonra da hemen meyve / sebze vermesini beklemiyoruz. Demek ki eğitim işi sabır işiydi ve bu, bir süreç içerisinde oluyordu. Öğrencinin zihnine, kalbine attığımız davranış tohumlarının yeşermesi ve istenilen aşamaya gelmesi için bir zaman gerekliydi. Nasıl ki değişik tohumların filizlenmesi ve ürün vermesi farklı farklıysa, öğretilen şeylerin davranışa dönüşmesi de kişiden kişiye farklılık gösterebilirdi.

Bir çiçeği düşündüm. Çiçeğin cinsine göre, suyuna, Güneşine, ortamına dikkat etmek gerekiyordu. Suyu fazla verildiğinde de, az verildiğinde de çiçek bundan zarar görüyordu. Uygun olmayan ortamlarda çiçek gerektiği gibi büyüyemiyor hatta giderek soluyor veya yapraklarını döküyordu. Demek ki eğitim metodu olarak verilmesi gerekenler çocuğun/öğrencinin ihtiyacına göre ne az ne de fazla olmalı ve zamanında verilmelidir. Ve eğitim için uygun ortam sağlanmalıdır. 
Nasıl ki bitkilerin farklılıklarına göre bakımı da farklılık gösterebiliyorsa, öğrenciler de farklı yapıda, karakterde olabilirler. O halde her öğrenci için in iyi metodu da bulmaya çalışmak gereklidir.

Sonra meyvelerinde şekil bozukluğu olan bir elma ağacı düşündüm. Diyelim ki elma ağacımızın meyveleri yamru yumru olmaya başladı. Ziraat mühendisinden yardım istedik. Gelip tahlillerini yaptı ve bazı ilaçlar önerdi. O ilaçları verdiğimizde meyvelerin hemen düzelmesini beklemiyoruz, öbür sene meyvelerin düzelmesini bekliyoruz değil mi? Öğrencide veya çocuğumuzda bazı hatalı veya yanlış davranışlar gördük diyelim. Onları uyardık veya gerekli nasihatleri yaptık. Hemen ertesi günü davranışın düzelmesini beklemek ve bu konuda aceleci, olmak bizi ve muhatabımızı yorar ve ümitsizliğe sevkeder. Yani sabırla hareket etmek gerekir.

Son olarak, diyelim ki, tohumun ekilmesinden bitkinin yetişmesine kadar elimizden gelen her şeyi yaptık. Sonra ne yapıyoruz? Allah Teala'ya tevekkül ediyoruz değil mi? Çünkü onu büyütmek yetiştirmek Allah Teala'ya aittir.  Bakarsınız kırağı vurur. Bakarsınız soğuk vurur. Bakarsınız fırtına veya dolu mahveder bu durumda bizim yapacağımız pek bir şey yoktur. 

Eğitim de böyledir. Biz elimizden gelen her şeyi usulüne uygun yaptığımız halde sonuç bizim istediğimiz gibi olmayabilir de. O zaman da Allah Teala'nın takdiri deriz.

EĞİTİMİN ENGELLERİ

-Hocam çocuk ve genç eğitiminde yapılan yanlışlıklar nelerdir?

-Kardeşim, aceleci olmak (kısa zamanda netice beklemek), bıktırmak, hakaret etmek, inatlaşmak çocuk ve genç eğitiminin önündeki en büyük engellerdir.

Hatta bıktırmak, hakaret etmek ve inatlaşmak çocukta/ gençte negatif etkiye sebep olabilirler.

EĞİTİM İKNA İLE OLUR

-Hocam! Çocuk ve genç eğitiminde en önemli şeyler nelerdir?

*-Kardeşim, benim gözlemlerime ve tecrübelerime göre eğitimde en önemli şeylerden birisi, hatta en önemlisi ikna etmektir. Bunun değişik metotları vardır, süreç uzun zaman isteyebilir.

Öğretildiği halde ikna edilmeyen çocuk eğitilmiş sayılmaz.

UYKU İLACI

Dün bilgisayara fazla baktığımdan olsa gerek gözlerim acımaya başladı. Gidip uyudum. Geceleyin uyandığımda gözlerimdeki acımanın geçtiğini fark ettim.
Bunun üzerine biraz düşündüm, meğer "uyku ne güzel bir ilaçmış; ne güzel bir nimetmiş."
Mesela:
Ağır işler yaptığımızda yoruluyoruz, kımıldayacak halimiz kalmıyor. Uyuyoruz, sabaha dinç vaziyette kalkıyoruz.
Moralimiz bozuluyor veya bir şeye canımız sıkılıyor. Uyuyoruz, sabah kalktığımızda moralimiz düzelmiş, psikolojimiz normal hale gelmiş oluyor.
Kafamıza takılan bir meseleyi çözümleyemediğimiz durumlarda uyuduğumuzda sabahleyin yeni çözüm yolları bulabiliyoruz.
Uyku bizim hem bedenimizi hem zihnimizi dinlendiriyor. Hem de bilinç altımızı temizliyormuş.
Ayet-i Kerimede "Şayet Rabbinizin nimetlerini saymaya kalksanız sayamazsınız" İşte uyku nimeti de bu nimetlerin en büyüklerinden. Kim bilir uykunun bize daha ne gibi faydaları vardır.(Bu konuyla ilgilenenler bilim insanları elbette bu konuda çok şey biliyorlar ve söylüyorlardır)
Her birimiz ortalama olarak günümüzün üçte biri veya dörtte birinde bu nimetten yararlanıyoruz. Rabbimizin verdiği tüm nimetler şükürler olsun. Özellikle uyku nimetine ayrıca şükürler olsun. 
Ey Rabbimiz istirahatle geçirebildiğimiz saniyeler adedince sana hamd ediyor, şükürler ediyoruz. Bizi bu nimetinden de mahrum eyleme.

06/11/2022    ALİ USLU

Abdullah Akbaba

DERVİŞİN GÖRÜŞÜ

Derviş, uzun zamandan beri görmediği arkadaşıyla yolda karşılaşınca ikisi de birbirlerini özlediklerini fark ettiler.
Arkadaşı:
"Vaktiniz müsaitse uygun bir yerde oturup bir şeyler içelim. Bu vesile ile biraz da sohbet ederiz" dedi. Derviş teklifi kabul etti. Beraberce çay bahçesine gittiler. Gelen garsondan kahve istediler. Biraz geçmiş hatıralarından bahsettiler. Sohbetin konusu günümüze gelince arkadaşı toplumdaki ahlaki çöküntüden örnekler vererek dert yandı. Bunların nasıl düzeleceğini sordu.

Derviş, gelen kahvesinden bir yudum aldıktan sonra dedi ki:
"Bak değerli arkadaşım! Söylediğiniz şeylere katılıyorum. Özellikle değerlerimizin erozyona uğradığını ben de müşahede ediyorum. Fakat bunlar toplumun bozulmasının sebepleri değil sonuçlarıdır. Şöyle bir örnek vereyim: Kasaptan aldığımız eti uygun şartlarda muhafaza etmediğimizde et koku yaymaya başlar. Müdahale edilmezse kokusu çok iğrenç bir hale gelir. Bu koku etin bozulmasının sebebi değil sonucudur. 
Bu örnekteki gibi, toplumda bizim gördüğümüz bazı olumsuz şeyler de bu koku gibi bir sonuçtur. Dolayısıyle alınacak tedbirleri sonuçlara göre değil sebeplere göre almak daha mantıklı olacaktır. Yani etin bozulmaması için neler yapılması gerekiyorsa onu yaptığımızda et bozulmaz ise Toplumun değerlerini bozan şeyler üzerine yoğunlaşmalı ve ona uygun projeler üretmeliyiz." 

İkisi de sustular. İkisi de biliyorlardı ki, bu konuda ailelere düşen görevler vardı. Devlete düşen görevler vardı. Topluma düşen görevler vardı. Okullara düşen görevler vardı. Medyaya düşen görevler vardı. Özellikle toplumdaki ve medyadaki bu konudaki farklı görüşlerin ikisi de farkındaydı.
Derviş devam etti:"Bizim için daha önemlisi şudur: "Bu konuda biz üzerimize düşen sorumluluklarımızı yerine getirebiliyor muyuz? Yoksa şikayet ederek kendimizi rahatlatıp, kendi görevlerimizi de başkalarından mı bekliyoruz?"

İNSAN ÇOK ENTERESAN BİR VARLIK KARDEŞİM.

   Yaptıklarına çabuk alışır ve hep biraz fazlasını ister.

Mesela:
Çok uyuyan kişinin git gide daha çok uyuyası gelir.
Kişi tembelleştikçe her gün biraz fazla tembelleşir.
Yemeyi artırdıkça daha da artırır iyice obez olur.
Nafile ibadetlerden uzaklaştıkça git gide nafile ibadetler zor gelmeye başlar. Hatta farzlar bile zor gelir.
Namaz için bir şeyleri bahane edip camiye gitmeyi azalttığında, cemaate gitmek zor gelmeye başlar ve giderek azalır.
Dini sohbetlere devam eden kişiler bir şeyleri bahane edip gitmediğinde ertesi hafta gitmek iyice zorlaşır.

Bunun tersi de olur.
Çalıştıkça daha çok çalışası gelir.
Yemeği azaltıp diyet yaptıkça daha çok azaltası gelir.
İbadet yaptıkça daha fazla nafile ibadetler yapası gelir.
Namazlarını camide kılmak için gayret gösterdikçe git gide bu gayreti artar.
Uykuyu azalttıkça daha da azaltası gelir.
İyilik yaptıkça daha çok yapası gelir.
Okudukça daha çok okuyası gelir.
Yazdıkça daha çok yazası gelir.
Spor ve hareket yaptıkça daha çok yapası gelir.

Demem o ki, kişi kendini bırakmamalı, zor da olsa doğru olanı yapmaya çalışmalı ki bu durum bir müddet sonra kolaylaşacaktır inşaallah.