YETİMLERİN GÖNLÜNÜ KIRMAK

   Dinimizin yetimlerle ilgili, özel emir ve tavsiyeleri vardır.

“Yetimi  itip kakma” (Duha suresi)

“Yetimlerin mallarını haksız yere yiyenler ancak karınlarına ateş doldururlar.”(Nisa/10)  
Kendisi de yetim olarak büyüyen Peygamber Efendimiz her zaman yetimleri koruyup gözetmiş ve onları koruyup gözetmeyi ümmetine de teşvik etmiştir.

Yıllar önce bir ilköğretim okulunda çalışırken, 6.sınıf öğrencilerinden bir öğrencimiz babasının GLİ de çalıştığını söylemişti.  Sonraki günlerde okula gelen annesi, kocasının vefat ettiğini fakat oğlunun bu durumu arkadaşlarının bilmesini istemediğinden GLİ de çalışıyor dediğini aktardı. O zaman yakinen öğrendim ki yetimler daha hassas oluyorlar.

    Babası henüz 25 yaşında iken, çok küçük yaşlarda babasını kaybetmiş önceki öğrencilerimden birisiyle sohbet ederken konu yetimliğe gelmişti.

  Hocam ben pek az akrabamın evine giderdim bayramlarda dedi. Sebebini şöyle açıkladı:

"Bazı akrabalarımız beni görünce  babamı hatırlarlar ve “yazııık babasını küçük yaşta kaybetti . Babası çok genç gitti” gibi acımı tazeleyen şeyler söylerlerdi benim yanımda. Bundan çok rahatsız olduğum için öbür bayramlarda onların evine gitmezdim.

 Bir keresinde de yaşlı bir amca başımı okşadı çok hoşuma gitmişti. Fakat arkasından şunu söyledi:

“Yetimin başını okşamak çok sevapmış.” O an yıkıldım hocam.

   Yetimlerin gönlünü almak ve onlara yardımcı çok önemlidir dinimizde ve kültürümüzde. Ama  gönül alayım derken gönül kırmamak yetimi incitmemek gerek.

Önceki yazımız: http://www.aliuslu.net/2018/02/tanimakta-zorlandigim-bir.html