ÖĞRENCİLERİN ÇIKARDIĞI DERSLER

  Uzakdoğu'yu  bizler daha çok dövüş sporlarıyla biliriz. Ju-do, tekvan-do gibi sporlar Uzakdoğu kökenlidir. Gerçi o sporlar da sırf spor ve dövüş için değil aynı zamanda ruh disiplinini sağlamak için imiş. Zaten kelimelerin sonundaki “do” yol demekmiş.

  Filmlerden izlediğim kadarıyla oradaki üstatların öğrenci yetiştirmeleri benim dikkatimi çekmiş ve çok hoşuma gitmişti. Çünkü pek çok bilgiyi bizzat yaşatarak tecrübe ile öğretiyorlardı. 

 Yıllar önce izlediğim bir filmdeki hoca-talebe ilişkisini hatırlıyorum. Hocanın çekirge isminde bir öğrencisi vardı ve bu hoca  öğrencisine hem spor öğretiyor,(kunkfu sporu) hem beden ve ruh disiplinini öğretiyor, hem de mutlu ve başarılı olmanın yollarını öğretiyordu.

Bir seferinde hocası çekirge ile giderken yere gömülmüş ağzı dar bir küp görürler. İçerisinde kıymetli şeyler vardır. Hocası talebeye elini küpe sokup o kıymetli şeyleri almasını söyler. Çekirge  elini zor-zahmet küpe sokar fakat eline bir şeyler alınca elini çıkaramaz. Ne kadar uğraşsa da elini çıkaramaz. Hocası “elindekileri bırak ve kolunu kurtar” der. Elindekileri bırakan çocuk elini küpten çıkarabilir. Hocası bu sırada dersini verir:

   “Bak Çekirge! Hayatta önemli şeyler vardır. Fakat bir de daha önemlileri vardır. Bazen, daha önemli şeyler için önemlilerin  terk edilmesi gerekebilir”

Öğrenci bu nasihati hayatı boyunca unutmamıştır herhalde. Ben bile unutmadığıma göre…

     İşte bu Uzakdoğu bilgelerinden birisi, öğrencilerini  beş gruba ayırır ve oldukça yüksek bir dağa gözlem yapmak üzere gönderir. Verilen ödeve göre, öğrenciler bulundukları yerlerden, aşağıda ve karşıda gördüklerini not edeceklerdir.

Birinci grup dağın eteklerini dolaşacak, ikinci grup daha yükseklerini, üçüncü grup ortasını, dördüncü grup ortasıyla zirvesi arasını, beşinci grup ise zirvesinden gördüklerini not edeceklerdir.

Bir hafta sonra tekrar görüşmek üzere sözleşirler.

Belirtilen zamanda öğrencilerin hepsi gelirler. Bilge kişi birinci gruba dağda gördüklerini sorar . Onlar dağ eteklerinden  gördüklerini aktarırlar: “Aşağıda bir köy vardı. Köyün arkasında bir yol ve onun arkasında bir tepe gördük. Otlayan hayvan sürüleri vardı. vb.”

İkinci grup: “ Birinci grubun gördüklerini söyledikten sonra, daha ilerilerde gördükleri başka şeyleri de anlatırlar.

Üçüncü grup, 1 ve 2. grubun gördüklerini ve başkaca gördüklerini aktarırlar.

Dördüncü grup, 1,2 ve 3. grubun anlattıklarını artı başka şeyler de söylerler.

Sıra yüce dağın zirvesine kadar tırmanan  beşinci gruba gelir. Derler ki:

“Hocam! biz arkadaşlarımızın tümünün anlattıklarını gördük fazladan şunları da gördük. Bir de biz dağın arka tarafını da gördük oralarda da şunlar şunlar vardı.”

 Hoca bu sefer gruplara ne kadar zamanda  dağa çıktıklarını sorar.

Birinci grup dağın yakınına kadar bineklerle gittiklerini, sonra iki saat yürüdüklerini anlattılar.

İkinci grup, dinlenmelerle birlikte toplam yedi saatte ulaştıklarını anlattılar.

Üçüncü grup, dinlenmeler hariç on dört saat yürüdüklerini aktardılar.

Dördüncü grup, üçüncülerle birlikte gidip gecelediklerini, sabahleyin arkadaşlarıyla birlikte dört saat giderek onlardan ayrıldıklarını ve akşama kadar dinlenerek yürüdüklerini anlattılar.

Beşinci grup ise dördüncü grupla beraber ikinci günün akşamına kadar beraber gittiklerini, geceyi birlikte geçirip sabahleyin yollarına devam ettiklerini, öğleden sonra zirveye ulaşabildiklerini anlattılar.

    Sonra hoca sırayla karşılaştıkları zorlukları sordu.

Birinci grup karşılaştıkları zorlukları aktardılar.

Anlatılanlara göre hepsi bazı zorluklarla karşılaşmışlardı. Fakat, ikinciler birincilerden, üçüncüler ikincilerden, dördüncüler üçüncülerden daha fazla zorluklarla karşılaşmışlardı. En çok zorlananlar ise beşinci gruptakiler olmuştu.

    Hoca bu sefer bu dağ gezisinden ne gibi dersler çıkarabileceklerini sordu öğrencilerine.

İçlerinden kıvrak zekası olan bir öğrenci söz aldı. Dedi ki:

“Hocam! herhalde siz bize hakikat ile ilgili bir ders vermek istediniz. Herkes hakikati bulunduğu yere göre görüyor ve değerlendiriyor. Ben bu dersi çıkardım.” Hocası dedi ki:

“Evet, aferin sana. Hakikat konusunu daha iyi anlamanızı istemiştim. Aslında hakikat değişmediği halde arkadaşınızın da dediği gibi herkes hakikati bulunduğu yere göre görüyor, değerlendiriyor. Doğru olan da bu. Yanlış olan ise, hakikati yalnız kendisinin gördüğünü, doğrunun yalnızca o olduğunu iddia etmek diğerlerini reddetmektir. Dağın üst taraflarına çıktıkça bakış açısı genişledi değil mi? En geniş bakışını zirvedekiler kazandılar.” Ve devam etti:

“Fakat sadece dağa tırmanarak bakışlar genişlemez. Akıl, yaş, tecrübe, yetenek, bilgi, vb. bunların her birisi birer dağa benzerler. Bulundukları yere göre bakış açıları olur. Kişi bu gün düşündüğü şeyleri, üç sene sonra eksik görebilir. O konuda bilgisi veya tecrübesi artmış olabilir. Bir kişinin göremediği bir durumu başka birisi görebilir. Belki daha zekidir, belki daha yetenekli veya tecrübelidir. Olayları değerlendirirken bunları da dikkate almalıyız.”

“Başka ders çıkaran var mı?” dedi hoca.

Henüz üç ay önce aralarına katılan bir öğrenci söz aldı: “Ne kadar sabır gösterirsek o kadar çok şey kazanırız. Zirveye ulaşmak isteyenler en çok sabır göstermesi gerekenlerdir.”

“Doğru söyledin” dedi hocası “Onun için hayatta nereye varmayı hedefliyorsanız ona uygun bir sabır ve performans göstermelisiniz. Az sabırla büyük hedeflere varılmaz” diye ilave etti.

Başka bir öğrenci:  “Hedefler büyüdükçe, o hedefe   ulaşmak için daha uzun zamana ihtiyaç var ve hedefin büyüklüğüne göre  daha çok çalışmak ve gayret gerekiyor” dedi.

Hocası onun sözünü de tasdikledi  “Önemli hedeflere kısa zamanda  ve az çabalarla ulaşılmaz” dedi özetleyerek. Sonra dedi ki:

“Hiç bir bilge kısa zamanda bu makamı elde edememiştir. Aynı zamanda yatarak bilge olan da yoktur.” 

   Kıssa burada bitiyor. Şimdi biz kendimize dönelim; Bilge hoca ile öğrencilerinin konuşmalarından başka  dersler de çıkarabiliriz?  Mesela: Bilgiyi bir dağ olarak düşünsek en zirveden bakanlar kimlerdir?

Bence peygamberlerdir…  Çünkü onlara bilgiyi, her şeyi yaratan Allah Teala vermiştir. Onlar normal bir  insanın sahip olduğu bazı bilgilere çalışarak veya tecrübeyle sahip olabilirler. Bunun dışında Allah’tan vahiy alırlar ve meleklerle konuşurlar. Bakarken dünya hayatını da bilerek baktıkları gibi Ahiret hayatını da göz önünde bulundurlar ve olayları ona göre değerlendirirler. Dolayısiyle Peygamberlerin öğütlerini dikkate alanlar kendilerine iyilik yapmış olurlar ve daha kazançlı çıkarlar.