İnsan, âciz bir varlık olduğu halde, çoğu zaman kendini bir çok konuda güçlü olarak vehmeder. Bu, onun haddini aşması demektir. Eğer önlem alınmazsa bu durum firavunlaşmanın ve şeytanlaşmanın başlangıç noktalarından birisidir.
Zaman zaman insana acizliği hatırlatılır. (Gerek kendi nefsinde, gerek çevresinde, ne kadar âciz olduğunu gösteren olaylarla karşılaşır. Aslında olaylara ibret gözüyle bakabilenler, günde defalarca kendi acizliklerinin farkına varırlar.)
Kişinin, güç ve kuvvetin gerçek anlamda kime ait olduğunu kavraması insan olmak ve haddini bilmek açısından çok önemli bir eşiktir.
"Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh" cümlesinin anlamını nefsinde hissettiğinde bu konuda doğru çizgiyi bulmuş ve kulluğa adım atmış olur.
İnsanlık "kul "olduğunun ve aciz olduğunun idraki ile başlar.
Hergün defalarca tekrar ettiğimiz "Allâhu ekber" cümlesiyle Allah Teala'yı en büyük/ Tek büyük olarak tanırken, aynı zamanda O'na karşı kendi acziyetimizin de itirafı vardır.
Bu "Tekbir" cümlesi bilinçli olarak söylenildiğinde, insanın kendi sınırlarına çekilmesi / haddini bilmesi için önemli bir hatırlatmadır.
Ali USLU - TAVŞANLI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder