BİR İHTİYACIN VAR MI?

Bir keresinde hastaneye hasta ziyaretine gitmiştim. Ziyaret esnasında başka bir ortak tanıdığımızın da hastanede olduğunu öğrendim. Bu vesile ile onu da ziyaret edip gönül alalım istedik.
Vardığımızda gördük ki, inşaatlarda işçilik yapan bu tanıdığımız, rüzgarlı bir havada inşaatta çalışırken vücudu terlemiş. Terli iken inşaattaki hava akımına tutulmuş ve hastalanmış. Gece acile kaldırılmış, hastalığı ciddi olduğundan bir aydır hastanede yatarak tedavi görüyormuş. Daha ne kadar kalacağı da belli değilmiş.
Benden önce oraya ziyarete gelmiş kimseler vardı. Onlar müsade isteyip ayrılırken, hastaya, bir ihtiyacı olup olmadığını sordular. Hasta, teşekkür etti ve ihtiyacının olmadığını söyledi.
O an beynimde şimşekler çaktı. Bu kişi bildiğim kadarıyla sağlıklı olduğu ve iş bulup çalıştığı zamanlarda bile ihtiyaçlarını zor karşılayan birisiydi. Amelelikle geçindiği için düzenli bir işi yoktu ve kış günleri genelde inşaatlarda iş fazla bulunmuyordu. Bu şahsın ihtiyacının olmaması imkansızdı. Çoluk çocuğu var ve evi kiraydı.
Sonra empati yaptım, kendimi o şahsın yerine koydum. İhtiyacım çok da olsa, birisinin, "bir ihtiyacın var mı" sorusuna nasıl cevap verirdim? Aynı o şahıs gibi teşekkür eder ve "ihtiyacım yok "derdim.
Düşündüm ki aynı hataları kendim de yapıyorum. Maksat gönül almaktı. Ama acaba gönül alınıyor mu yoksa, kırılıyor muydu?
Böyle bir şahsın ihtiyacı olduğunu anlamak için çok zeki olmaya gerek yok aslında. Çünkü durum ortada. Bunu bile bile, kişiye ihtiyacının olup olmadığını sormak adamı incitirdi.
O an beynimde şimşekler çaktı. Bu kişi bildiğim kadarıyla sağlıklı olduğu ve iş bulup çalıştığı zamanlarda bile ihtiyaçlarını zor karşılayan birisiydi. Amelelikle geçindiği için düzenli bir işi yoktu ve kış günleri genelde inşaatlarda iş fazla bulunmuyordu. Bu şahsın ihtiyacının olmaması imkansızdı. Çoluk çocuğu var ve evi kiraydı.
Sonra empati yaptım, kendimi o şahsın yerine koydum. İhtiyacım çok da olsa, birisinin, "bir ihtiyacın var mı" sorusuna nasıl cevap verirdim? Aynı o şahıs gibi teşekkür eder ve "ihtiyacım yok "derdim.
Düşündüm ki aynı hataları kendim de yapıyorum. Maksat gönül almaktı. Ama acaba gönül alınıyor mu yoksa, kırılıyor muydu?
Böyle bir şahsın ihtiyacı olduğunu anlamak için çok zeki olmaya gerek yok aslında. Çünkü durum ortada. Bunu bile bile, kişiye ihtiyacının olup olmadığını sormak adamı incitirdi.
İhtiyaç sahibi olduğu belli olan kişilere gönül almak için böyle şeyler söylenmemeli.
Gerçekten yardım etmek isteniyorsa, değişik bir yolla yardım ulaştırmalı. Mesela, başka ziyaretçilerin olmadığı bir zamanda onun gönlünü incitmeden, "Arkadaş burası hastane, bakarsın ani bir ihtiyaç olur .al şu yanında bulunsun" diyerek yardım yapılabilir. Adam yok falan derse "hastaneden çıkıp müsait olduğunda geri ödersin merak etme "gibi sözler söylenebilir.
Veya yerel bir hayır kurumuna başvurup emanet o şahsa ulaştırılabilir. O şahıs yardımın kurumdan geldiğini düşündüğü için daha rahat kabul eder.
Veya yerel bir hayır kurumuna başvurup emanet o şahsa ulaştırılabilir. O şahıs yardımın kurumdan geldiğini düşündüğü için daha rahat kabul eder.
Efendimiz SAV şöyle buyurmuşlar: ”Kim, bir müslümanın ihtiyacını giderirse Allah Teala da onun ihtiyacını giderir. Kim bir müslümanın sıkıntısını giderirse Allah Teala da onun kıyamet sıkıntılarından birini giderir.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder