MUTLU VE MUTSUZ İNSANLARIN EN ÖNEMLİ FARKI

   Mutsuz insanlar devamlı çevresindeki olumsuzluklardan (veya olumsuz zannettikleri şeylerden) sızlanırlar. Bir bakıma mutluluklarını çevresindeki olumsuzlukların düzelmesine bağlarlar.

Tabii olarak bu pek mümkün değildir. Çünkü hayatın akışı içerisinde biten olumsuzlukların- problemlerin- yerine başka problemler gelecektir. Böylece bu tip kimselerin mutsuzlukları devam eden bir sürece dönüşür.

    Mutlu insanlar ise; Hayatı olduğu gibi kabul ederler. Problemlerle baş etmeye çalışırlarken, çevresindeki güzellikleri fark edip onlardan mutlu olmayı bilirler.

 Hele bir de bu hayatın imtihan olduğunun bilincindeyse, olumsuzluklara sabrederek ve bundan kazanacağı sevapları da düşünerek onlardan bile mutlu olabilirler.

Kısaca mutluluk ve mutsuzluk çoğunlukla bizim olaylara bakışımızın sonucudur.

Şöyle bir kıssa okumuştum:
Ayakkabısı delik olan, başka ayakkabısı da bulunmayan bir şahıs yağmurlu bir günde bu durumdan epeyce muzdarip olmuş. Çok mutsuz bir vaziyette evinin önünde otururken, oradan bir bacağı kesik, koltuk değnekleriyle yürüyen ve mutluluğu yüzünden okunan bir şahıs görmüş.
Koşarak yanına varmış ve demiş ki:
"Arkadaş! bacağının birisi yok, ama gördüğüm kadarıyla sen mutlusun. Bunu nasıl başarabiliyorsun."
 Adam öbür bacağını ve kollarını göstermiş. "Evet bacağımın birisi yok ama öbürü var. Yavaş da olsa gideceğim yere gidebiliyorum. Gördüğün gibi kollarım da sağlam ve onlara yaslanabiliyorum. Ayrıca diğer organlarım da Allah'a şükür sağlam" Sonra tebessümler saçarak devam etmiş yoluna.
NOT: Bahsettiğimiz olaylar normal olaylardır. Yoksa psikolojik travmalar elbette herkesi mutsuz yapar