Bu gün bir abimizle sohbet ederken konu telefon konuşmalarına geldi. Çok hoşuma giden bir anekdot anlattı. Ben de onu size aktarayım.
Bu abimiz bir dostunu ziyarete gider. Bir iki kelam ederler, arkadaşına bir telefon gelir. Arkadaşı telefonu açar epey konuşurlar. Konuşma biter, tekrar bir iki kelam ederlerken tekrar telefon gelir. Mevzu tekrar kesilir. Bu olay bir kaç defa daha tekrarlanır. Abimiz uzun süre arkadaşının yanında oturduğu halde arkadaşıyla sohbet etme imkanı bulamaz.
Aklına bir fikir gelir. Arkadaşı telefon konuşmasını bitirince abimiz de yanındaki arkadaşına telefon eder. Ve der ki seninle konuşabilmem için telefon etmem lazım galiba!
Değerli dostlar! Biraz düşünelim... Telefon eden kimselerin sohbetin arasına girme önceliği nedir acaba? Tamam arayan kimseler seni görmedikleri ve durumunu bilmedikleri için seni kendilerince uygun gördükleri zamanda arayabilirler. Senin o durumunu görseler eminim çoğu o anda aramayacaktır. Fakat sen sohbet esnasında her arayanı araya alarak sohbeti bölmek zorunda değilsin. Telefonu meşgule alıp müsait zamanda dönebilirsin.
Haa çok önemli bir durum vardır onlar hariç. Onlar da sohbeti defalarca bölecek kadar çok değildir.
Lütfen yanımızdaki dostlarımıza telefon ettirmeyelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder