Dün Engelliler Günüydü.
Öğrencilerimin engelli arkadaşlarına bakışını düşündüm.
Bu konuda öğrencilerde bilinç düzeyinin git gide arttığını müşahede etmiştim.
Öğretmenliğe başladığım yıllarda az da olsa bazı öğrencilerin özellikle zihinsel engelli (saf dediğimiz) ve konuşma zorluğu çeken çocuklarla eğlendiklerini (dalga geçtiklerini) görürdüm. Öğretmenliğimin son yıllarında ise böyle durumlara hiç rastlamadım diyebilirim.
Hani "bu gençler çocuklar nereye gidiyor böyle" diye sık sık şikayet duyarız ya. En azından bu konuda iyiye gidildiğini söyleyebilirim.
Aslında hepimiz bir engelli adayıyız. Mesela rahmetli annem son yıllarını önce tek değnekle, sonra çift değnekle son on ayını da yatağa bağımlı halde geçirmişti.
Rabbim engelli kardeşlerimize ve ailelerine kolaylıklar ve sabırlar versin.
Çektikleri sıkıntıları Ahiret mükafatı olarak karşılarına çıkartsın.
ALİ USLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder