Her yılbaşında içimde ukde olarak kalmış iki şeyi hatırlarım.
Birincisi: Orta okul birinci sınıfa giderken ara sıra köyümüzden ilçeye çıraklık yapmak için gelmiş arkadaşlarla akşamları buluşur sohbet ederdik. Bir yıl başı akşamı (muhtemelen ertesi gün tatil olduğu için) bir arkadaşla buluştuk. Cumhuriyet Meydanından geçerken bankalar caddesindeki (içkili lokanta olduğu söylenen) bir mekandan çıkan 25 yaşlarındaki birisi biz sövmüştü. Bizler küçük olduğumuz için bir şey demeden uzaklaşmıştık. Hala o olayı unutamam. . Bizi tanımayan ve muhatap olmadığımız o şahsın bize niçin sövdüğünü de hala anlayamam.
İkincisi İmam Hatip Lisesine gittiğim yıllar... Rahmetli annem ev ekonomisine katkı için zannedersem yirmi civarı hindi yetiştirmiş.Satmak için karın yağmasını bekledi(Kar ve buz yiyen hindiler lezzetli olurmuş) Yılbaşına yakın kar yağınca benden Tavşanlı'ya götürüp satmamı istedi. Ben de dedim ki:
"Bunları yılbaşından sonra satalım ki sarhoşlara meze olmasın." Annem de kabul etti.
Yılbaşından sonraki ilk cumartesi (İlçenin pazarı) hindileri bu işlerin alınıp satıldığı pazar yerine götürdüm.
Bir şahıs geldi. fiyatını sordu. Makul bir fiyat söyledim. Adam dedi ki:
"Yıl başı geçti artık. Bunlar o para etmez."
O an adamın sözüne o kadar üzüldüm ki. Hiç bir şey söylemedim, cevap da vermedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder