İnternette akran zorbalığı ile ilgili bir fimin bir bölümü dikkatimi çekti. Öğretmen sınıfa yeni gelen öğrenciye arkadaşlarının yanında anne ve babasının ne iş yaptıklarını soruyor. Çocuk annesinin yaptığı işi söyleyince sınıftaki diğer çocuklar bu durumu küçümseyerek gülüyorlar ve bu durum o çocuğu çok rahatsız ediyor ...
O sahneyi görünce, zihnim yıllar öncesine gitti. Bir ilköğretim okulunda çalışırken 6. sınıfa yeni başlamış bir öğrencimizin annesi öğretmenler odasına gelerek kendisini tanıttı. Ve dedi ki: "Benim eşim vefat etti. Fakat oğlum babasının vefat ettiğini arkadaşları tarafından bilinmesini istemiyor. Bu sebeple sorduklarında "babam GLİ de çalışıyor diyormuş." Oğlumun bu durumunu bilin diye sizi bilgilendirmeye geldim"
Bu olay beni çok etkiledi. Sonraki zamanlarda sınıfa yeni gelen çocuk olursa veya sene başlarında tanışırken "Annen ne iş yapar? Baban ne iş yapar? gibi sorular sormamaya gayret ettim.
Genelde şöyle söylerdim: "Bize kendinizi istediğiniz şekilde istediğiniz kadarıyla tanıtınız." Çocukla ilgili öğrenmem gereken şeyler varsa özel görüşme yapıyordum.
Yine aynı okulda, başka bir öğrenci velisi çocuğunun dersine giren öğretmenlerle tek tek görüşerek "Çocuğunun bir gözünün protez olduğunu bu durumdan bahsedilmesinin onu çok rahatsız ettiğini, mümkünse çocuğuna bu konuda bir şey sorulmamasını" rica etmişti.
O yaşlarda çocukların bazıları çok fazla duygusal olabiliyorlar. Bize düşen de onların hassasiyetlerine saygı göstermek olmalıdır.
Bize göre çok basit olan bir durum çocuğu okuldan soğutabilir. Bazı şeyleri öğrenmek biraz zaman alıyor. İstedim ki genç öğretmenlerimiz bu tecrübelerden istifa etsinler.
Sadece öğretmenler değil, çocuklarla tanışmak isteyen herkes bu hassasiyete dikkat edebilir. Bir çocukla tanışırken çok özel sorular sormadan "sizi tanıyalım delikanlı" gibi bir soru sorulup detaylara girilmeden çocuğun anlattıklarıyla yetinilmelidir.
27/01/2025 Ali USLU - TAVŞANLI.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder