Öğrenciler
okullarımızda en az 12 yıl öğrenim gördükleri halde niçin istenilen seviyede
ahlaki ilkelerimizi, manevi değerlerimizi benimsetemiyoruz?
Elbette
bunun birden çok sebebi var. Ben önemli gördüklerimi aktarayım.
Mesela
öğrencilerin geldiği çevreler manevi değerlerimiz konusunda aynı hassasiyete
sahip olmadıkları gibi, ahlaki ilkeler konusunda da farklı görüşlere sahip
olabiliyorlar.
Bir de
öğrenciler sadece aile ve okuldan eğitim almıyorlar. Arkadaş çevresi ve
girdikleri internet siteleri de onların bakış açıları, düşünce dünyaları ve
davranışları üzerinde etkili oluyorlar.
Ayrıca,
bizim toplum olarak benimsediğimiz ahlaki ilkelerimiz var mı acaba? Varsa hangi
ahlaki ilkeler?
Okullarda
öğretilen ahlak ilkeleriyle çevrede gördükleri birbirini desteklemiyorsa bu
çocuklara ahlaki ilkeleri benimsetebilir misiniz?
Mesela;
Okullarda kumarın kötülüğünü öğrenen çocuklar milli piyangonun ve spor totonun
devlet eliyle organize edildiğini gördüğünde neler düşünüyorlardır?
Okullarda
saygı ve hoşgörüyü öğrenen çocuklar televizyon kanallarında toplumun değer
verdiği büyüklerinin birbirlerine hakaretlerini gördüğünde neler düşünürler?
Okullarda
zinanın zararlarını öğrenen çocuklar magazin programlarında ve dergilerinde
bazı sanatçıların nikahsız birlikteliklerini öğrendiklerinde kafaları karışmaz
mı?
Örnekleri
çoğaltabiliriz.
Tesbit
ettiğim en önemli etkenlerden birisi de toplumun bir yansıması olan öğretmenlerin
de ahlak anlayışları birbiriyle aynı değil. Bu sebeple her öğretmen kendi
benimsediği ahlakı vermeye çalışıyor.
Yaşadığım
bir olayı anlatırsam meramımı daha iyi anlatmış olurum.
Yıllar önce
bir ilköğretim okulunda çalışırken, sınıf rehber öğretmeni olduğum sekizinci
sınıflardan iki kız öğrencim, iki erkek arkadaşlarının kendilerini rahatsız
ettiklerini, çıkma teklifinde bulunduklarını bundan rahatsız olduklarını
söyleyerek şikayette bulundular. Çocukları Md.yardımcısı odasının boş olduğu bir
zamanda oraya çağırdım ve nasihat ediyordum. Onlara, bulunduğumuz ilçenin çok
büyük olmadığını bu gün teklifte bulunduğu kızların belkide ileride bir
yakınıyla evlenebileceğini o durumda bu kızlardan utanacaklarını vs.
anlatıyordum. Bir arkadaş geldi. Biraz dinledikten sonra. (muhtemelen
çocukların kız yüzünden bunalıma girdiğini zannetti )ve söze girdi. Dedi ki:
"Bak
oğlum ben on bir tane kızla gezdim on ikincisiyle evlendim."
Bir hocaya
baktım, bir öğrencilere baktım. Öğrencilerime "çıkabilirsiniz" diyebildim.
