Meşhur bir hikaye vardır.
Adamın birisi çölde devesiyle giderken bir adam devesinin kaybolduğunu söyleyerek yardım istemiş.(Çölde, bazen kişi istirahat için devesini bağlayıp uyuduğunda deve bağlı olduğu yerden yularını kopararak veya başka bir şekilde kaçarmış. Yiyecekleri ve suyu devenin üzerinde olduğu için de böyle durumlarda devesi kaçan bir şahıs için şayet yoldan geçenlerden yardım eden olmazsa sonu ölüm demekmiş.)
Deveyle giden adam yardım isteyen kişiyi devesine alıp arka tarafa oturtmuş. Giderken arkadaki şahıs hançeri adamın sırtına dayamış. Niyeti adamı öldürüp devesini ve mallarını gasbetmekmiş.
Adam demiş ki: "Beni öldüreceksin bunu biliyorum fakat senden bir ricam var. Ne olur bu yaptığını kimse bilmesin. Çünkü bu çöller yüz yıllardır varlar. Yüz yıllardır bu çöllerden yolcular geçer ve bazılarının devesi ölür veya kaybolur bu durumda başka yolcular onları develerine alarak yardım ederler. Bu yaptığın duyulursa korkarım kimse yolda kalanlara yardım etmez ve pek çok masum kişi bu çöllerde helak olurlar."
İzmir'deki çok üzücü taksici cinayetini okuduğumda bu hikayeyi hatırladım. Bu tür üzücü olaylar bireysel olsa da etkileri toplumsal oluyor maalesef. İnsanların iyilik yapma duyguları zarar görüyor bu sebeple pek çok gerçekten yardıma muhtaç kişi de yardımsız kalıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder